Słowo o Wolnomularstwie
Wolnomularstwo, inaczej masoneria bądź Sztuka Królewska, to najstarsze, najliczniejsze i najlepiej opisane bractwo skupiające mężczyzn na całym świecie. Jego fundament – zgodnie z pierwszą z „12 zasad wolnomularzy regularnych” – stanowi „wiara w Boga, Wielkiego Budownika Wszechświata”. Struktura zakonu wzorowana jest na gildiach średniowiecznych kamieniarzy, budowniczych monumentalnych katedr i zamków Europy.
Dokładną datę powstania ruchu spowijają mroki dziejów. Za moment przełomowy przyjmuje się jednak rok 1717, kiedy to w londyńskiej gospodzie „Pod gęsią i rusztem” powołano do życia Wielką Lożę Londynu i Westminsteru. Jej sukcesorką jest Zjednoczona Wielka Loża Anglii, zakon-matka światowego wolnomularstwa. Dzisiejsza Wielka Loża Narodowa Polski jest zaś sukcesorką Wielkiej Loży Narodowej Wielkiego Wschodu Polski, obediencji uznanej za regularną przez zakon angielski już w 1781 r.
Zasady współczesnego światowego ruchu wolnomularskiego zostały skodyfikowane w 1723 r. przez pastora Jamesa Andersona w jego „Konstytucjach wolnych mularzy”. Pierwsza polska konstytucja masońska, bazująca na angielskim pierwowzorze, została ogłoszona w 1784 r.
Współczesne wolnomularstwo opisuje siebie jako „zakon posiadający własny system moralności, ukryty w alegoriach i przedstawiony w symbolach”. Symbolika w dużej mierze zaczerpnięta jest od wolnomularzy operatywnych. Mamy tu zatem poziomice, pion czy kielnię, zaś najbardziej znanym masońskim symbolem pozostają złączone cyrkiel i węgielnica. Do każdego narzędzia-symbolu przypisana jest moralna lekcja. Znaczenie symboliki i jego kontemplacja możliwa jest dzięki rytuałom, zgodnie z którymi prowadzone są wolnomularskie spotkania (zwane przez Braci pracami).
Mówi się, że zakony wolnomularskie to organizacje tajne. Nic bardziej mylnego! Przeczy temu już sam fakt istnienia niniejszej strony, a także to, że Wielka Loża Narodowa Polski jest stowarzyszeniem zarejestrowanym w KRS. Prawdą jest jednak, że posiadamy swoje tajemnice – sekrety, które każdy Brat musi odkryć dla siebie i o sobie.
Każdy wolnomularz rozpoczyna swą drogę od inicjacji, dzięki której poznaje tajemnice stopnia ucznia. W miarę upływu czasu i postępów w pracy nad sobą uczeń zostaje czeladnikiem, a czeladnik mistrzem. Od tej chwili przysługuje mu pełnia masońskich praw i obowiązków.
Wolnomularstwo nie występuje przeciwko żadnej religii. Przeciwnie, każdego z Braci zachęca do jej praktykowania zgodnie z własnym sumieniem. Aby uniknąć zburzenia harmonii między Braćmi masoneria zabrania jednak dyskusji na tematy religijne i polityczne podczas prac rytualnych.
Wolnomularstwo nie jest dla każdego. Jeśli jednak jesteś zainteresowany pracą nad sobą, Braterską atmosferą, interesują cię symbole i rytuały, doceniasz wielowiekową tradycję… być może jest dla Ciebie?